Wierszyki miłosne

A więc naprawdę już odeszłaś?
Zniknęłaś, piękna, z moich dni?

Jak ogień trawi lekkie drzewo
tak ja oplatam Twoje ciało

Powiedz, dziewczę, o! powiedz, czemu Twoje oczy
tak błękitne, dlaczego skra w nich świeci boża,

Chciałbym być świeżym porannym tchnieniem
Wietrzyka,

Kotara da nam światło zielone jak woda.
Smuga słońca nam powie, że jest nieskończoność,

Fiołkami ci drogę uścielę,
Kwiaty rzucę pod stopy pachnące,

Miłość jak słońce - ogrzewa świat cały
I swoim blaskiem ożywia różanym;

Miłość
To oddech

Więc można kochać i nie wiedzieć o tem?
Po przypadkowym, najkrótszym spotkaniu

Strona 1 z 8

Blady księżyc krąży po niebie, maluje wzory na ciemnym tle, moje serce tęskni do Ciebie, a usta szepczą: Ja kocham Cię!

Do oddalonej - Johann Wolfgang Goethe