Powiedz, dziewczę, o! powiedz, czemu Twoje oczy
tak błękitne, dlaczego skra w nich świeci boża,
dlaczego nie zabłyska wśród życia bezdroża,
czemu w duszę mi wpadła, czemu serce toczy?
Powiedz, czemu, gdy śmiechu rozświetli cię zorza,
lico Twoje jaśniejsze od niebios przeźroczy
powiedz, czemu, gdy smutek Ci skronie omroczy,
łza twa każda jest czystsza niźli perły morza?
Powiedz, dziewczę, dlaczego czoło Twoje białe,
czemu włosy złocistsze niźli słońce w niebie
powiedz, czemu spojrzenia martwą topią skałę,
czemu dłoń Twa do marzeń anielskich kolebie,
czemu, gdy cię kto ujrzy, śni przez życie całe;
powiedz! a ja Ci powiem, czemu kocham Ciebie!
Jerzy Żuławski